Geboorte van een vader
Hij is nerveus. Heel nerveus. Loopt heen en weer en praat lekker door. Zij is heel rustig. Ze vangt haar weeën op een skippybal en wisselt dit af met staan. Ze beweegt ritmisch heen en weer en maakt zo optimaal gebruik van de ruimte in haar bekken. Aan haar lijf zie ik dat ze in de actieve fase van haar bevalling zit. De weeën komen om de 3 minuten en duren ruim 1 minuut.
Een zoekende vader
Hij wil haar helpen, maar weet niet zo goed hoe. Tijdens de weeën stelt hij vragen en praat hij tegen haar. Tactisch probeer ik uit te leggen dat tijdens de weeën praten niet de beste timing is.
Humor tijden de weeën
Tussendoor maakt hij grapjes. Ik zie aan haar dat ze dat waardeert. Ik vraag hem wat spullen bij elkaar te zoeken. Zichtbaar zie ik opluchting: Hij kan zich nuttig maken. Ze wil graag weten hoe ver de ontsluiting is, al 4 centimeter! Dit gaat heel goed. Ook de baby beweegt tussendoor nog en de hartslag is 140 slagen per minuut. De baby heeft het goed. Rustig vertrekken we naar het ziekenhuis. Ik vraag nog of met een knipoog of hij weet waar de flitspalen staan, want aan alles zie ik dat hij er het liefst heen vliegt. Hij moet lachen. “Boodschap begrepen,” zegt hij.
Poliklinisch bevallen
In het ziekenhuis zie ik hoe serieus hij mijn woorden heeft genomen: Als de wee begint, stopt hij midden in de zin met praten. Ik geef hem tips hoe hij haar kan ondersteunen en geef hem olie om haar te masseren. Zo kan hij echt iets voor haar betekenen. Ik zie ik aan haar lijf dat de weeën aan het veranderen zijn. De druk neemt toe.
Rhombus Michaelis
Ook zie ik op haar onderrug de Rhombus Michaelis. Dit is een ruitvormige structuur op de onderrug van de barende, welke zichtbaar wordt rond de persfase. Het staartbeen wordt naar achteren gedrukt. Hierdoor wordt de diameter van het bekken groter. De Rhomnus Michaelis is zichtbaar als een barende in verticale houding bevalt.
Perfase
Ze krijgt reflectoire persdrang. Na een persfase van ruim een uur is ze daar, een dochter. Geboren op de baarkruk. Vader pakt haar aan. Ik kijk naar haar, ik kijk naar hem. De tranen lopen over zijn wangen. We kijken elkaar aan en ik zeg “goed gedaan”. Dan kijk ik naar haar en zeg ik: “jij ook”. We lachen allemaal. Humor: De hele bevalling door was dat het thema. En hun dochter wordt nu geboren in een zee van liefde, met een vleugje humor.
